|
วรรณกรรมคำสอนเรื่องสุภาษิตสอนเด็กและฉบับลูกหลาน (จฺบาบ่กูนเจา): การศึกษาเปรียบเทียบกลวิธีการสอน |
|---|---|
| รหัสดีโอไอ | |
| Creator | ชัชพิสิฐ ปาชะนี |
| Title | วรรณกรรมคำสอนเรื่องสุภาษิตสอนเด็กและฉบับลูกหลาน (จฺบาบ่กูนเจา): การศึกษาเปรียบเทียบกลวิธีการสอน |
| Publisher | คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร |
| Publication Year | 2568 |
| Journal Title | ดำรงวิชาการ |
| Journal Vol. | 24 |
| Journal No. | 2 |
| Page no. | 249-274 |
| Keyword | วรรณกรรมคำสอนไทย, วรรณกรรมคำสอนเขมร, สุภาษิตสอนเด็ก, จฺบาบ่กูนเจา |
| URL Website | https://so01.tci-thaijo.org/index.php/damrong |
| ISSN | 3027-6012 |
| Abstract | บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบวรรณกรรมคำสอนที่มุ่งสอนเด็กของไทยและกัมพูชา โดยเน้นการเปรียบเทียบกลวิธีการสอนระหว่าง สุภาษิตสอนเด็ก ของไทย กับ ฉบับลูกหลาน (จฺบาบ่กูนเจา) ของเขมร ซึ่งล้วนเป็นวรรณกรรมคำสอนที่ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง แต่มีจุดมุ่งหมายเพื่อปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมแก่เด็ก โดยมีรากฐานเนื้อหาจากคัมภีร์ทางพุทธศาสนา เช่น โลกนิติปกรณ์ ธรรมนีติ และพระไตรปิฎก กลวิธีการสอนที่ทั้งสองเรื่องใช้ร่วมกัน ได้แก่ การสอนโดยตรงทั้งในเชิงแนะนำและห้าม การยกสุภาษิตและคำสอนจากคัมภีร์ การใช้ภาพพจน์เปรียบเทียบ เช่น อุปมาและอุปลักษณ์ เพื่อให้เด็กเข้าใจหลักธรรมที่เป็นนามธรรมได้ง่ายขึ้น สำหรับกลวิธีเฉพาะใน สุภาษิตสอนเด็ก ได้แก่ การยกนิทานชาดก นิทานในคัมภีร์ และนิทานพื้นบ้านมาใช้เป็นอุทาหรณ์ ส่วน ฉบับลูกหลาน ใช้วิธีตั้งคำถามเชิงวาทศิลป์กระตุ้นการคิดวิเคราะห์ของเด็ก นอกจากนี้ยังพบสำนวนสุภาษิตบางประการที่มีใช้ร่วมกันในสองวัฒนธรรม สะท้อนความใกล้ชิดทางภาษา ค่านิยม และหลักธรรมในพุทธศาสนา วรรณกรรมทั้งสองจึงไม่เพียงแต่เป็นเครื่องมือในการสั่งสอนเด็กเท่านั้น แต่ยังเป็นหลักฐานแสดงความเชื่อมโยงด้านวัฒนธรรมระหว่างไทยและเขมรอีกด้วย |
