|
แนวทางการออกแบบเสียงซับไตเติ้ลในรายการโทรทัศน์ที่มีเสียงบรรยายภาพเพื่อคนพิการทางการเห็น |
|---|---|
| รหัสดีโอไอ | |
| Title | แนวทางการออกแบบเสียงซับไตเติ้ลในรายการโทรทัศน์ที่มีเสียงบรรยายภาพเพื่อคนพิการทางการเห็น |
| Creator | ภัทธีรา สารากรบริรักษ์ |
| Contributor | ศิริมิตร ประพันธ์ธุรกิจ, ที่ปรึกษา |
| Publisher | มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ |
| Publication Year | 2567 |
| Keyword | เสียงซับไตเติ้ล, การเข้าถึงสื่อ, การออกแบบสื่อที่เข้าถึงได้, คนพิการทางการเห็น, Audio subtitles, Media accessibility, Accessible media design, People with visual impairment |
| Abstract | งานวิจัยเรื่อง แนวทางการออกแบบเสียงซับไตเติ้ลในรายการโทรทัศน์ที่มีเสียงบรรยายภาพเพื่อคนพิการทางการเห็น มีเป้าหมายเพื่อหาแนวทางการออกแบบสื่อเสียงซับไตเติ้ลสำหรับคนพิการทางการเห็น โดยเปรียบเทียบประสบการณ์ก่อนและหลังชมรายการที่มีสื่อเสียงซับไตเติ้ล ความเข้าใจและความพึงพอใจ และผลของการใช้สื่อเสียงซับไตเติ้ล เก็บข้อมูลจากผู้เข้าร่วมวิจัยที่พิการทางการเห็นจำนวน 9 คน ด้วยวิธีการสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ใช้กรอบแนวคิดเพื่อวิเคราะห์ใน 4 มิติ คือ มิติด้านเทคนิคการผลิต มิติด้านความพิการทางการเห็น มิติด้านผลของการใช้สื่อ และมิติด้านความเสมอภาคในการเข้าถึงสื่อ โดยใช้แนวคิดเกี่ยวกับความพิการทางการเห็น, ความเสมอภาค, ทฤษฎีเทคโนโลยีการสื่อสารเป็นตัวกำหนด, กรอบวิเคราะห์ The Tetrad ของ McLuhan & McLuhan และแนวทางการผลิตสื่อเสียงซับไตเติ้ลจากต่างประเทศ สำหรับแนวทางการออกแบบในมิติด้านเทคนิคการผลิต พบว่า การผลิตสื่อเสียงซับไตเติ้ลทุกรายการตั้งแต่ต้นทางของการผลิตมีความสำคัญ แต่หากมีข้อจำกัดควรเลือกรายการที่จำเป็นมากมาผลิตก่อน (เช่น รายการที่มีการพูดภาษาต่างประเทศมาก หรือรายการที่พิธีกรไม่ได้พูดสรุปความภาษาต่างประเทศให้) รายการที่แสดงอารมณ์มากควรใช้รูปแบบการพากย์ รายการที่ซับซ้อนควรใช้จำนวนเสียงใกล้เคียงกับจำนวนตัวแสดง และควรปรับระดับเสียงซับไตเติ้ลให้ดังกว่าเสียงรายการต้นฉบับและออกแบบให้ซิงค์กับรายการต้นฉบับมากที่สุด; มิติด้านความพิการทางการเห็น ควรออกแบบให้คนตาบอดได้ยินเสียงรายการต้นฉบับด้วย ส่วนคนสายตาเลือนรางที่ยังพอมองเห็น ต้องออกแบบให้ซิงค์กับภาพและให้ได้ยินเสียงซับไตเติ้ลชัดเจน; มิติด้านความเสมอภาคในการเข้าถึงสื่อ ควรออกแบบโดยใช้แนวทางการออกแบบเพื่อทุกคน (Universal Design) เป็นพื้นฐาน และนำแนวทางการออกแบบที่รวมทุกคนเข้าไว้ด้วยกัน (Inclusive Design) มาใช้ประกอบเพื่อให้ผู้ใช้มีทางเลือกและมีความยืดหยุ่นในการใช้งาน; และมิติด้านผลของสื่อเสียงซับไตเติ้ล ควรออกแบบให้มีการประเมินผลกระทบหลังการใช้สื่อ เพื่อนำมาปรับปรุงและพัฒนาให้คนพิการทางการเห็นเข้าถึงสื่อได้อย่างสมบูรณ์มากขึ้น อันจะเป็นฟันเฟืองหนึ่งที่นำไปสู่สังคมที่รวมทุกคนเข้าไว้ด้วยกัน (Inclusive Society) ดังนั้น แนวทางการผลิตสื่อเสียงซับไตเติ้ลจึงจำเป็นต้องพิจารณามากกว่ามิติด้านเทคนิคการผลิต เนื่องจากสื่อเสียงซับไตเติ้ลมีความเชื่อมโยงกับการรับรู้ของคนพิการทางการเห็นทั้งในมิติด้านความเข้าใจ ความพึงพอใจ ประโยชน์ของการใช้สื่อ และความเสมอภาค อีกทั้งยังอาจส่งผลกระทบต่อสังคมในการสร้างการตระหนักรู้และเกิดจิตสำนึกใหม่ ๆ ได้อีกด้วย |
