การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางด้านทฤษฎีดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6: กรณีศึกษาสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่ใช้หลักสูตรเน้นด้านดนตรีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
รหัสดีโอไอ
Title การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเองกับผลสัมฤทธิ์ทางด้านทฤษฎีดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6: กรณีศึกษาสถานศึกษาขั้นพื้นฐานที่ใช้หลักสูตรเน้นด้านดนตรีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
Creator สุมันต์ พัวสุริยัน
Contributor ดนีญา อุทัยสุข
Publisher จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Publication Year 2554
Keyword การรับรู้ตนเอง, ดนตรี -- การศึกษาและการสอน, Self-perception, Music -- Study and teaching
Abstract การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับผลสัมฤทธิ์วิชาทฤษฎีดนตรี ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 2) ศึกษาระดับของการรับรู้ความสามารถของตนเองและระดับความสำคัญของปัจจัยด้านการรับรู้ความสามารถของตนเอง ของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6 และ 3) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของตนเองกับผลสัมฤทธิ์วิชาทฤษฎีดนตรี ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้กลุ่มตัวอย่างคือ นักเรียนที่เรียนวิชาเอกดนตรีสากล ที่กำลังศึกษาในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ปีการศึกษา 2554 แผนการเรียน ศิลป์-ดนตรี ได้แก่ นักเรียนโรงเรียนวัดสุทธิวราราม จำนวน 5 คน นักเรียนวิทยาลัยนาฏศิลป จำนวน 26 คน และนักเรียนโรงเรียนมัธยมสังคีตวิทยา กรุงเทพมหานคร จำนวน 28 คน รวม 59 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล 2) แบบวัดผลสัมฤทธิ์ด้านทฤษฎีดนตรี 3) แบบวัดการรับรู้ความสามารถของตนเองด้านทฤษฎีดนตรี และ 4) แบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยของการรับรู้ความสามารถของตนเอง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงบรรยาย (แจกแจงความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน) และสถิติเชิงอ้างอิงโดยวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน (Pearson Correlation) ผลการวิจัยพบว่า 1) คะแนนผลสัมฤทธิ์ทางด้านทฤษฎีดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 อยู่ในระดับปานกลาง (M = 47.53, SD = 22.35) 2) คะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเองทางด้านทฤษฎีดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 อยู่ในระดับปานกลาง (M = 2.31, SD = .87) และคะแนนรวมระดับความสำคัญของปัจจัยด้านการรับรู้ความสามารถของตนเองของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 อยู่ในระดับสูง (M = 109.07, SD = 21.52) โดยแบ่งออกเป็น 4 ปัจจัย ได้แก่ ระดับความสำคัญของปัจจัยด้านความสำเร็จจากการกระทำ อยู่ในระดับกลาง (M = 58.89, SD = 17.99) ระดับความสำคัญของปัจจัยด้านการได้เห็นประสบการณ์ของผู้อื่น อยู่ในระดับสูง (M = 70.9, SD = 17.22) ระดับความสำคัญของปัจจัยด้านการใช้คำพูดชักจูง อยู่ในระดับสูง (M = 67.67, SD = 17.38) และระดับความสำคัญของปัจจัยด้านสภาวะทางร่างกายและอารมณ์ อยู่ในระดับกลาง (M = 65.52, SD = 13.61) และ 3) คะแนนการรับรู้ความสามารถของตนเองทางด้านทฤษฎีดนตรี มีความสัมพันธ์ในทิศทางบวกกับผลสัมฤทธิ์วิชาทฤษฎีดนตรีของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ .66 ซึ่งมีความสัมพันธ์ระดับปานกลาง
URL Website cuir.car.chula.ac.th
Chulalongkorn University

บรรณานุกรม

EndNote

APA

Chicago

MLA

ดิจิตอลไฟล์

Digital File #1
DOI Smart-Search
สวัสดีค่ะ ยินดีให้บริการสอบถาม และสืบค้นข้อมูลตัวระบุวัตถุดิจิทัล (ดีโอไอ) สำนักการวิจัยแห่งชาติ (วช.) ค่ะ