![]() |
ความเหงาของผู้ป่วยโรคความผิดปกติทางจิตและพฤติกรรมที่เกิดจากการเสพสารออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทที่เข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยใน |
---|---|
รหัสดีโอไอ | |
Creator | ปรัชญา หาญพัฒนภูมิ |
Title | ความเหงาของผู้ป่วยโรคความผิดปกติทางจิตและพฤติกรรมที่เกิดจากการเสพสารออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทที่เข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยใน |
Contributor | สันติชัย ฉ่ำจิตชื่น |
Publisher | โรงพยาบาลศรีธัญญา |
Publication Year | 2568 |
Journal Title | วารสารโรงพยาบาลศรีธัญญา |
Journal Vol. | 18 |
Journal No. | 1 |
Page no. | 18-32 |
Keyword | ความเหงา, ผู้ป่วยใน, สารเสพติด |
URL Website | https://srithanya.go.th/journal/pages/journal/index.php |
Website title | วารสาร โรงพยาบาลศรีธัญญา |
ISSN | 3057-1391 |
Abstract | วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาระดับ ประเภท และปัจจัยที่สัมพันธ์กับระดับความเหงาของผู้ป่วยโรคความผิดปกติทางจิตและพฤติกรรมที่เกิดจากการเสพสารออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทที่เข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยในโรงพยาบาลศรีธัญญาวัสดุและวิธีการ : เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบตัดขวาง ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง กลุ่มตัวอย่างคือผู้ป่วยในโรคความผิดปกติทางจิตและพฤติกรรมที่เกิดจากการเสพสารออกฤทธิ์ต่อจิตประสาท ผู้ป่วยเป็นผู้ตอบแบบสอบถามข้อมูลทั่วไปและแบบวัด UCLA loneliness scale ฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ปัจจัยที่สัมพันธ์กับระดับความเหงาโดยสถิติ multiple ordinal logistic regressionผล : ผู้ป่วยทั้งหมดเป็นเพศชายจำนวน 184 คน อายุเฉลี่ย 32.0 ปี โดยส่วนใหญ่เสพสารเสพติดตั้งแต่ 2 ชนิดขึ้นไป (ร้อยละ 38.0) โดยยาบ้าและกัญชามีการใช้อย่างแพร่หลายที่สุด (ร้อยละ 59.8 และ 44.6 ตามลำดับ) ผลการศึกษาพบว่าความชุกของความเหงาในผู้ป่วยมีร้อยละ 95.7 โดยความเหงารวมทั้งทางอารมณ์และทางสังคมส่วนใหญ่พบอยู่ในระดับปานกลาง (ร้อยละ 66.8, 63.0 และ 59.8 ตามลำดับ) การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความเหงาพบว่า ผู้ป่วยที่เสพสารเสพติดน้อยกว่า 6 ปีมีความเหงาน้อยกว่าผู้ที่เสพสารเสพติดนานกว่า 15 ปีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p=.02)สรุป : ผู้ป่วยสารเสพติดที่ได้รับการรักษาเป็นผู้ป่วยในพบความเหงาในผู้ป่วยเกือบทุกราย โดยส่วนใหญ่อยู่ในระดับปานกลาง ผู้ป่วยที่เสพสารเสพติดน้อยกว่า 6 ปีมีความเหงาน้อยกว่าผู้ที่เสพสารเสพติดนานกว่า 15 ปีอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ |