|
ความสามารถในการบังคับใช้ข้อจำกัดการโอนบัตรเข้าชมคอนเสิร์ตในประเทศไทย: มุมมองทางกฎหมายว่าด้วยสัญญาและการคุ้มครองผู้บริโภค |
|---|---|
| รหัสดีโอไอ | |
| Creator | นวลจันทร์ แจ้งจิตร |
| Title | ความสามารถในการบังคับใช้ข้อจำกัดการโอนบัตรเข้าชมคอนเสิร์ตในประเทศไทย: มุมมองทางกฎหมายว่าด้วยสัญญาและการคุ้มครองผู้บริโภค |
| Publisher | สำนักวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง |
| Publication Year | 2568 |
| Journal Title | วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง |
| Journal Vol. | 8 |
| Journal No. | 2 |
| Page no. | 132-186 |
| Keyword | การขายต่อบัตรคอนเสิร์ต, การบังคับใช้สัญญา, ข้อจำกัดทางสัญญา, การโอนสิทธิเรียกร้อง, สิทธิผู้บริโภค |
| URL Website | https://so08.tci-thaijo.org/index.php/MFULJ/ |
| Website title | วารสารนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง |
| ISSN | 2774-020X |
| Abstract | การเพิ่มขึ้นของข้อจำกัดทางสัญญาในการโอนบัตรคอนเสิร์ตในประเทศไทยได้ก่อให้เกิดประเด็นทางกฎหมายที่สำคัญเกี่ยวกับการบังคับใช้ข้อจำกัดเหล่านั้นภายใต้กฎหมายว่าด้วยสัญญาและการคุ้มครองผู้บริโภคของไทย บทความนี้ศึกษาความชอบด้วยกฎหมายของข้อจำกัดห้ามโอนบัตรเข้าชมคอนเสิร์ต โดยพิจารณาถึงขอบเขตของข้อจำกัดดังกล่าวว่าสอดคล้องหรือขัดแย้งกับหลักเสรีภาพในการทำสัญญาและการคุ้มครองผู้บริโภคมากน้อยเพียงใด รวมถึงบทบาทของศาลต่อข้อสัญญามาตรฐานเหล่านั้นด้วย เพราะแม้ว่าหลักสัญญาต้องเป็นสัญญา (Pacta Sunt Servanda) จะรองรับการบังคับใช้ข้อตกลงตามสัญญา แต่พระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 และพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ. 2522 ก็ได้กำหนดข้อจำกัดเกี่ยวด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรมซึ่งอาจก่อให้เกิดภาระที่ไม่สมส่วนแก่ผู้บริโภคไว้ด้วยเช่นกันบทความนี้เห็นว่า ข้อจำกัดห้ามโอนบัตรคอนเสิร์ตอาจเข้าข่ายเป็นข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากข้อจำกัดดังกล่าวได้กำหนดบทลงโทษที่เกินสมควร อันเป็นผลให้เกิดการจำกัดสิทธิของผู้บริโภคโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร หรือสร้างความไม่สมดุลของอำนาจการต่อรองระหว่างคู่สัญญาอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งเมื่อพิเคราะห์ลักษณะทางกฎหมายของการโอนบัตรคอนเสิร์ตว่าเป็นการโอนสิทธิเรียกร้องตามสัญญาภายใต้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 306 แล้ว พบว่าความสามารถในการบังคับใช้ข้อจำกัดทางสัญญาดังกล่าวในทางกฎหมายอาจถูกโต้แย้งได้ โดยผลการศึกษากฎหมายเปรียบเทียบของสหภาพยุโรปและสหราชอาณาจักรแสดงให้เห็นว่า แม้ว่าเหตุผลทางธุรกิจต่างๆ เช่น การป้องกันการฉ้อโกง จะสามารถยกขึ้นอ้างเป็นเหตุอันชอบด้วยกฎหมายในการจำกัดสิทธิการโอนบัตรคอนเสิร์ต แต่ข้อจำกัดการขายต่อบัตรที่มีลักษณะกว้างเกินสมควรอาจถูกวินิจฉัยว่าเป็นข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรมได้ โดยเฉพาะเมื่อขัดต่อหลักความได้สัดส่วนหรือส่งผลให้เกิดการจำกัดการแข่งขันทางการค้า เช่นนี้ บทความนี้จึงเห็นว่า ศาลไทยควรตีความข้อจำกัดทางสัญญาเหล่านั้นโดยคำนึงถึงหลักความได้สัดส่วนเป็นสำคัญ เพื่อสร้างดุลยภาพระหว่างเหตุผลทางธุรกิจและมาตรฐานในการคุ้มครองผู้บริโภคอย่างมีประสิทธิภาพจากผลการวิเคราะห์การตีความของศาลและกลไกการคุ้มครองผู้บริโภค บทความนี้เน้นย้ำถึงความจำเป็นในการกำกับดูแลด้านกฎหมายที่เข้มงวดมากขึ้นเพื่อป้องกันการกำหนดข้อสัญญาที่จำกัดสิทธิผู้บริโภคเกินสมควร โดยเสนอให้ศาลไทยควรเพิ่มระดับการพิเคราะห์ข้อสัญญาในเชิงเนื้อหาอย่างเข้มข้น รวมถึงสนับสนุนการสร้างระบบการขายต่อบัตรที่โปร่งใสและเป็นระบบระเบียบที่จะสามารถป้องกันการฉ้อโกงได้อย่างมีประสิทธิภาพ และพัฒนาแนวทางในการกำหนดขอบเขตข้อสัญญาที่จำกัดสิทธิการโอนหรือขายต่อบัตรคอนเสิร์ตภายใต้กฎหมายไทยให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น |
